Door effectief regeringsingrijpen en meewerkende inwoners bleef de coronacrisis in Uruguay een jaar lang beperkt. In maart 2021 stegen de besmettingen en sterfgevallen echter exponentieel. Momenteel is Uruguay zelfs een van de meest getroffen landen ter wereld. De Nederlandse Lara Droogleever Fortuyn, die al zeven jaar met haar gezin in Montevideo woont, doet verslag van haar ervaringen, gedachten en gevoelens bij de crisis. Met grote waardering voor Uruguay: ‘Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in deze crisis in dit mooie land kan zijn.’

Donkere onweerswolken boven Brazilië en Argentinië waren zichtbaar en voelbaar. In de tweede week van maart 2020 hing er in Uruguay een beklemmende spanning. Dat de storm ook hier zou komen, wist eigenlijk iedereen. Maar wanneer en hoe heftig wist niemand. Uruguay en Frans-Guyana waren de enige groene corona-landjes op het Zuid-Amerikaanse continent. Leven in ‘de kont van de wereld’, zoals ze het zelf noemen, heeft z’n voordelen.

Adrenaline

Maar de onzekerheid over de toekomst zorgde voor angst, ook bij mij. Ik ben bijna zeven jaar geleden samen met mijn Argentijnse man, dochter (nu tien jaar) en zoon (nu acht jaar) naar Uruguay geëmigreerd. Het land – met slechts 3,5 miljoen inwoners – is grotendeels afhankelijk van import. Wat als de schappen in de supermarkt leegraken? Wat als de ziekenhuizen in no-time volstromen? Net als een groot gedeelte van de wereldbevolking nam ik het heft in eigen handen en dook ik met een oerdrift de Macro in. Ik voelde een raar soort adrenaline door mijn lijf gieren. Voor minstens een maand zou ik het hachje van mijn gezin redden. Twee karren – en daarna nog een derde – stouwde ik vol met pasta, bloem, rijst, bonen, blikvoer, alcohol in gel en desinfecterende middelen. En wijn, veel wijn. Het idee je huis niet uit te kunnen en bovendien je dag niet af te kunnen sluiten met een welverdiende tinto, deprimeerde me. Ik verstopte de flessen een beetje onder een mega pak wc-papier. De jacht op wc-papier was zo groot dat ik er ook aan mee deed. Al wist ik niet waarom.

In ons huis in de hoofdstad Montevideo hielp man mij met het vrijmaken van kastruimte en het bergen van de voorraad. Commentaren als ‘Tien pakken bloem, is dat nou echt nodig?’ negeerde ik. Mijn kinderen staarden met grote ogen naar de voorraden en vonden het vooral heel cool om zoveel voedsel in huis te hebben.

Snel en streng

Op 13 maart, twee dagen na mijn massa-aankoop, kwam het gevreesde nieuws. De eerste vier coronagevallen waren bekend. Man, technisch directeur van de Uruguayaanse luchthavens, moest met spoed naar het ministerie van Volksgezondheid. Vanaf het parlementsgebouw appte hij me: ‘Alles gaat dicht’. Later begreep ik wat ‘alles’ inhield: grenzen, scholen, winkelcentra, restaurants, evenementen, et cetera. Uruguay greep snel en streng in. De pas aangetreden centrumrechtse president Luis Lacalle Pou riep de sanitaire noodtoestand uit. Scholen gingen binnen een week over op online lessen, via een goedlopend digitaal platform.

In tegenstelling tot de meeste andere Zuid-Amerikaanse landen kwam er geen verplichte quarantaine. Ik mocht dus gewoon mijn huis uit, maar de sociale controle was groot. De boodschap was duidelijk: wie niet zijn verantwoordelijkheid neemt, kan het voor iedereen verpesten. De samenhorigheid was zo groot dat ik me zelfs een soort landverrader zou voelen als ik me niet aan de regels zou houden. Alleen met gebundelde krachten kon het coronavarkentje gewassen worden.

Bedrijven sloegen de handen ineen en zamelden miljoenen dollars in voor de inkoop van tests. Uruguay is een van de welvarendste landen van Zuid-Amerika, maar de overheid zou deze klap niet alleen kunnen opvangen. Dat besef was er vanaf dag één. Iedereen wilde z’n steentje bijdragen. Mondkappen schoten, in alle kleuren en modellen, als paddenstoelen uit de grond. Mensen kwamen bijeen om gigantische aantallen voedselpakketten samen te stellen voor minder bedeelden.

Barmhartigheid

Uruguayanen zijn creatief en denken ‘out of the box’, juist omdat het geen land is van massa consumptie. Uruguay Natural is de slogan van het land. Omdat er veel dingen simpelweg niet zijn te krijgen, zijn Uruguayanen gewend een alternatieve route naar Rome te vinden. Coronatests waren er niet, maar een paar maanden na de uitbraak van het virus produceerde Uruguayaanse wetenschappers hun eigen kits. Er kon massaal getest worden. Verder waren er weinig beademingsapparaten. Daarom besloot cardioloog Roberto Canessa – overlever van de gruwelijke vliegtuigcrash in de Andes in 1972 – die zelf te maken. De tragedie, verfilmd in de Hollywoodfilm Alive, inspireerde hem tot het ontwikkelen van de inhalatoren. Hij had destijds zijn vrienden in de vrieskou naar adem zien happen en dacht: “Dat niet weer”. Hij besefte dat Uruguay geen supermacht is die de apparaten en masse kan inkopen, dus ging hij zelf aan de slag. En met succes.

Een maand na de uitbraak van het virus strandde het Australische cruiseschip ‘Greg Mortimer’ voor de kust van Uruguay. Een groot gedeelte van de passagiers was besmet, waaronder de Nederlandse Florence Kuyper, die haar verhaal hierover deed bij Een Vandaag. Omringende landen hielden de grenzen dicht. De Uruguayaanse regering startte een humanitaire missie en evacueerde de ruim tweehonderd bemanningsleden. De ernstig zieken werden in ziekenhuizen opgenomen. De passagiers waren verbluft over de barmhartigheid van de Uruguayanen. Tijdens de evacuatie werden ze toegezongen door de lokale bevolking en overal hingen vlaggen uit. In Uruguay waren toen nog nauwelijks coronagevallen. Beelden van het warme onthaal gingen de wereld over.

Met vereende krachten worstelde Uruguay zich door de eerste fase van de pandemie. Veel kinderen hadden toegang tot online lessen, want Uruguay deelt vanaf 2007, als eerste land ter wereld, gratis tablets en laptops uit aan leerlingen en leraren van openbare scholen. En vanaf 2016 verstrekt de overheid gratis tablets aan gepensioneerden met de laagste inkomens, waardoor ook veel ouderen digitaal contact konden houden.

Groter én kleiner

Voor de kinderen betekende het drie maanden thuisonderwijs en daarna drie maanden halve dagen naar school. Het huis was veranderd in een werk-, studie- en sportruimte. Met mijn gezin zat ik op een eilandje, in een wereld die in één klap zowel groter als kleiner was geworden. Door de gesloten grenzen werd de afstand naar mijn geboorteland vergroot. Tegelijkertijd werd de wereld gedwongen tot technische innovatie en traden we massaal toe tot een digitale wereld, die we ons alleen in een verre toekomst hadden voorgesteld. En in deze wereld speelt afstand geen rol. Ik zoomde (een nieuw begrip dat nu al oud lijkt) met vrienden en familieleden in Nederland, die elkaar op dat moment ook niet bezochten.

Eventjes waren we allemaal even ver van elkaar verwijderd. In een wereld waar de dagen geruisloos maar turbulent voorbijgingen, routine door elkaar werd geschud en minuten, dagen, weken en maanden samenkwamen in dezelfde kleurtoon. Samen leefden we in de toekomst, maar ook weer in het verleden. Breinaalden, kleurpotloden, boeken en bordspellen werden door menig mens uit de kast getrokken.

Tussen het thuisonderwijs, huishouden en online yoga- en zumba lessen door probeerde ik me in die eerste fase te concentreren op nieuwe mogelijkheden en concepten voor mijn tourbedrijf (Touruguay), dat buitenlandse toeristen Uruguay wil laten zien. Omdat die niet kwamen, zou ik me op de locals moeten richten. Mijn man werd ondertussen geconfronteerd met de uitdagingen van luchthavens zonder passagiers en het reizen in het nieuwe tijdperk. Ook hij is als Argentijn gescheiden van zijn familie. Mijn zoon ging moeiteloos over op het online spelen met klasgenoten. En mijn tienjarige dochter was versneld geïntegreerd in de wereld van tik-tok, IPad en de mobiele telefoon. Een weg vol gevaren, waarvan de route terug onmogelijk lijkt.

Zoenen

Iedere week raakten we als gezin iets meer gewend aan ‘het nieuwe normaal’. Een realiteit waarin we de medemens niet meer met een zoen – Uruguayanen zoenen de godganse dag door – maar met een vuist begroeten. Waarin we tig keer per dag onze handen ontsmetten en mondkappen als kerstballen aan autospiegels hangen. Waarin kinderen met mondkappen naar school gaan en voor de ingang dagelijks getemperatuurd worden. Nieuwe routines zijn in ons systeem geslopen, waarvan sommige reflexen misschien wel altijd zullen blijven bestaan. Zal ik ooit nog zonder argwaan naar een hoestend persoon in de rij van de kassa kijken? Heeft de alcohol in gel niet een eeuwige ere-plek in mijn handtas verworven? Zal ik later als ik groot ben niet tegen mijn kleinkinderen zeggen: ’Altijd goed je handjes wassen, want in het coronatijdperk heb ik geleerd….’ net zoals mijn opa en oma bij mij aandrongen te genieten van dat stukje vlees, ’want in de Tweede Wereldoorlog…’

Mensen praten over ‘de reis naar binnen’, nu de vluchtroute naar buiten geblokkeerd is. Allemaal ervaren we op onze eigen manier hoe het voelt als vrijheid geen vanzelfsprekendheid meer is. Iedereen heeft dezelfde vijand, die nu niet uit vlees en bloed bestaat. Tegelijkertijd schokt de aardbol, zoekend naar een nieuwe wereldorde. Covid-19 heeft in één klap de kwetsbaarheid, maar ook de noodzaak van de globalisering zichtbaar gemaakt. De wereldkaart wordt niet meer ingedeeld in werelddelen, maar in groene, gele, oranje en rode landen. Een kaart die dagelijks van kleur verschiet. Het postindustriële tijdperk wordt straks het postpandemie tijdperk. En nu moeten we meetrillen met die transitie, op micro- meso- en macroniveau. Trillingen die iedere burger op deze planeet voelt, maar waarvoor niet iedereen dezelfde tol betaalt. Trillingen van rouw, van economische tegenslagen, van mentale beproevingen, van verlies en voor sommigen van mogelijkheden en kansen. (tekst gaat verder onder foto)

Sterk zorgsysteem

Uruguay ging snel dicht en kon door de adequate aanpak de coronamaatregelen snel stapsgewijs afbouwen. De grote besmettingsgolf bleef uit. De succesformule zat ‘m in veelvuldig testen (aan huis en in teststraten), adequaat contactonderzoek, gebruik van mondmaskers en een sterk zorgsysteem. De gezondheidszorg is goed voor ongeveer 20 procent van de algemene overheidsuitgaven. In Latijns-Amerika ligt het gemiddelde op 12 procent. Daarbij heeft Uruguay hoogste BNP per capita van Latijns America, dus het budget voor de gezondheidszorg is relatief nog hoger. Ook helpt het dat Uruguay dunbevolkt is en het ‘ons kent ons gehalte’ groot is.

En, misschien wel het belangrijkst, de bevolking hield zich aan de regels. Wie in quarantaine moest, deed dat meestal ook. We hebben in Uruguay geen demonstraties tegen coronamaatregelen meegemaakt. En er zijn ook geen groepen mensen met complottheorieën die zeggen dat corona fake news is. Althans, die verschijnen niet in het openbaar. De grenzen zijn voor toeristen nog steeds gesloten. Dat is niet goed voor mijn bedrijf en een ramp voor de toeristensector, maar wel goed voor het aantal besmettingen. Uruguayanen die uit het buitenland terugkomen, moeten verplicht een negatieve coronatest van niet ouder dan 72 uur op zak hebben en na aankomst in quarantaine.

Door de succesvolle maatregelen groeide het kleine landje uit tot één van de beste ‘coronalanden’ ter wereld. Toegejuicht door de internationale pers kwam Uruguay als enige Latijns-Amerikaanse land op het lijstje ‘veilige’ landen voor wie de Europese Unie de grenzen heeft geopend.

Van beste naar slechtste leerling

Uruguay leek onschendbaar, tot eind 2020 de coronagevallen toch opliepen, dagelijks met een paar honderd; Uruguay kleurde oranje. Mensen waren ‘Corona-moe’ en ikzelf eigenlijk ook. Social distancing ging de Uruguayanen – die elkaar zo graag aanraken – steeds moeilijker af. De regering kondigde nieuwe maatregelen aan, waaronder sluiting van horeca vanaf middernacht en sluiting van de binnensporten. Een strenge lockdown bleef uit.

Vol optimisme ging Uruguay 2021 in. Met het vaccin in het vooruitzicht en slechts een handjevol coronadoden zou Uruguay er zonder al te veel kleerscheuren vanaf komen. In maart – een jaar na de eerste besmettingen – veranderde echter alles. Uruguay werd van de beste leerling de slechtste leerling van de klas. De veel besmettelijkere en agressievere P1-mutatie waaide vanuit de Braziliaanse Amazone over. Momenteel komt 99 procent van de besmettingen in Uruguay van deze mutatie. Buiten Brazilië heeft geen ander land relatief zoveel P1-besmettingen. Op de Intensive Cares is duidelijk een verschuiving te zien in leeftijdscategorie: steeds vaker worden jonge (gezonde) mensen getroffen. Deze variant is ook heel besmettelijk onder kinderen, waardoor de verspreiding sneller gaat. Het virus is Uruguay binnengekomen via Brazilianen die in hun eigen land wonen, maar in Uruguay werken.

Van nul tot een dode per dag eind 2020 hebben we nu te maken met dagelijks rond de zestig sterfgevallen. Het aantal besmettingen is exponentieel gegroeid, de druk op de zorg is enorm en de Intensive Cares dreigen vol te stromen. Afgelopen weken (vanaf 5 mei) had Uruguay met een gemiddelde van zestien doden per dag per miljoen inwoners zelfs relatief de meeste sterfgevallen ter wereld.

Tussen nostalgie en verzoening

Mensen wordt dwingend geadviseerd in de eigen familiebubbel te blijven. Scholen zijn weer overgegaan op thuisonderwijs, en veel mensen werken vanuit huis. Ook zijn (sport)clubs, musea en theaters gesloten. Horeca, winkels en kappers blijven echter open om een economische catastrofe te voorkomen. Contactberoepen worden nog steeds uitgevoerd. Uruguay heeft voor milde maatregelen gekozen, omdat de route naar buiten in zicht lijkt te zijn. Een zeer geolied vaccinatieprogramma – met het drietal Pfizer, Sinovac en AstraZeneca – moet een einde moet gaan maken aan de nachtmerrie. Momenteel heeft 45 procent van de bevolking de eerste prik gehad. Tot mijn grote vreugde ben ik nu volledig gevaccineerd.

Ondanks de vele vaccinaties lijkt de top van de infecties nog niet bereikt. De regering én de bevolking hadden eerder een daling van besmettingen en ziekenhuisopnames verwacht. Artsen geven aan dat ze, qua bezetting en incasseringsvermogen, aan hun taks zitten. Angst onder de bevolking groeit en kritiek op het beleid neemt toe, met name van (aanhangers van) de linkse oppositiepartijen. Dit verloopt zonder grote demonstraties en schandalen. De regering houdt echter vast aan de huidige koers en verwacht dat we op korte termijn de vruchten gaan plukken van de vaccins.

Ik prijs me gelukkig dat ik in deze crisis in dit mooie land kan zijn. Met een zeshonderd kilometer lange (en lege) kustlijn is een mentale escape altijd binnen handbereik. De blauwe lucht bevrijdt beknellende plafonds. De sterrenhemel bundelt momenten in eeuwigheid. Uruguay – dat de rivier van de geschilderde vogels betekent – biedt vrijheid in gevangenschap. Ondertussen zie ik in de spiegel hoe de fijne lijntjes in mijn gezicht met het virus zijn meegegroeid. Ik mis mijn dierbaren uit Nederland heel erg en ervaar hoe het is om mijn oude wereld even niet meer aan te kunnen raken. Ik word hier, op het nieuwe continent, heen en weer geslingerd tussen nostalgie en verzoening. Tussen isolatie en socialisatie. Tussen heimwee naar het oude en liefde voor het nieuwe. Rusteloos en geduldig, in een achtbaan van emoties, wacht ik tot mijn werelden weer zonder te veel risico’s samen kunnen komen.

The post Coronaverslag van een Nederlandse uit het weerbare Uruguay appeared first on touruguay.

The post Koenders opent mondiale conferentie LHBTI-mensenrechten appeared first on touruguay.

Het gesprek op radio 5 kun je via onderstaande link terugluisteren.

https://www.nporadio5.nl/openhuis/gemist/audio/362151/buitenlandbeller-lara-droogleever-fortuyn-in-uruguay

The post Op Radio NPO 5: Over Uruguay als (vakantie) land appeared first on touruguay.

Wil je binnenkort een unieke reis maken door een land als Uruguay? Dan is het
natuurlijk handig om te weten wat de hoogtepunten van Uruguay zijn. Zo weet je zeker dat je de leukste highlights van het land niet zal missen. Wij hebben 5x beschreven waarom je Uruguay niet mag missen. 

Uruguay – dat de ‘Rivier van de geschilderde vogels’ betekent – is voor veel mensen onbekend terrein. Veel mensen geven de voorkeur aan een bezoek aan de ‘grote broers’ Argentinië en Brazilië. Eeuwig zonde, want Uruguay is het best bewaarde geheim van Zuid-Amerika. Wat maakt meat-loving Uruguay nou zo bijzonder? En hoe kan je dit land het beste ontdekken?

Ongerepte natuur en hoge kwaliteit van leven

Uruguay is een ‘off the radar’ spot en dat is fantastisch voor mensen die niet van massatoerisme houden. Het land is toegankelijk voor toeristen en het barst van de authentieke vissersdorpjes, uitgestrekte grasvlakten en onbevolkte zandstranden. Uruguay, dat bijna vijf keer groter is dan Nederland, telt slechts 3,5 mensen. Niet verrassend dat je zelfs in Montevideo bijna overal probleemloos (en meestal gratis) kunt parkeren en dat files praktisch niet bestaan. Uruguay is een land dat nog niet is ingehaald door het kapitalisme. Traditionele normen en waarden staan hoog in het vaandel en mensen nemen over het algemeen veel tijd voor essentiële dingen als maaltijden, familiebezoeken en sport. Vergeleken met andere Zuid-Amerikaanse landen is de levensstandaard hoog in Uruguay. Een ideaal land om even helemaal tot jezelf te komen.

Mooie ZANDSTRANDEN

Als er iets is waar Uruguay niet om verlegen zit, zijn het mooie zandstranden. De kustlijn is maar liefst 600 km lang. Vanuit Montevideo zijn de stranden eenvoudig te bereiken. De wegen zijn meestal rustig en goed begaanbaar. Piriapolis (65 km van Montevideo) is bijvoorbeeld een fijne badplaats, met leuke restaurantjes en cafeetjes. Zoek je een hippe, levendige stek? Ga dan naar Punta del Este. Hier bivakkeert de Argentijnse en Braziliaanse jetset in december en januari. Ben je op zoek naar (innerlijke) rust en een elektronische detox, dan ga je naar een van de stranden van La Pedrera, La Paloma en Punta del Diablo.

‘Asado’ en wijn

Vlees en Uruguay zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het land ‘wonen’ meer koeien dan mensen en vlees is Uruguay’s belangrijkste exportproduct. Geen wonder, want het vlees in Uruguay is echt verrukkelijk. Op zondagen klinkt er een sissend en knarsend geluid uit de tuinen. Het is de dag dat grote families gezamenlijk aan de – meestal ingebouwde – barbecue (asado) zitten. Vaak met een glas Uruguayaanse tannat wijn erbij. Een goede plek om de typisch Uruguayaanse asado te proeven is de Mercado del Puerto in het historische centrum. Dit is een soort binnenmarkt bij de haven, vol met heerlijke eettentjes en barbecue stands.

Het boerenleven
Uruguayanen zijn trots op hun ‘gaucho’ cultuur. De beroemde boeren die met cowboyhoeden te paard langs de weg galopperen, horen bij het straatbeeld. Deze boeren waren ooit de grondleggers van een onafhankelijk Uruguay. Het binnenland van Uruguay bestaat grotendeels uit uitgestrekte grasvelden en boerderijen. Het is een unieke ervaring om wat van dit boerenleven te kunnen proeven. Dit kan door een bezoekje te brengen aan één van de ‘Estancias’. Dit zijn een soort boerderij-hotels waar je al dan niet deel kunt uitmaken van de boerderij-activiteiten. Een paardrijtocht door het binnenland is ook een buitenkans. Het Nederlandse tourbureau Touruguay biedt verschillende paardrijtours aan, voor alle niveaus. Verken bijvoorbeeld de omgeving Garzón, maak een tocht naar het beroemde hippiedorp Cabo Polonio, of verken te paard de adembenemende uitzichten van Sierras de Minas.

Montevideo
Montevideo is een absolute must-see. Als je door het historische centrum van Montevideo loopt, voel en zie je de invloeden van Spaanse, Italiaanse, Portugese, Franse en Britse emigranten in de architectuur. De stad doet enigszins denken aan Buenos Aires, maar dan een veel rustigere versie. Ook in Montevideo staan prachtige neoklassieke gebouwen, zoals Het Palacio Legislativo (Paleis van Justitie), gelegen aan de Avenida de las Leyes. Andere opvallende gebouwen waar de oude Europese architectuur duidelijk zichtbaar is, zijn onder andere het Solís Theater, gelegen aan het belangrijkste plein van Montevideo (Plaza Independencia) en het Palacio Salvo. Montevideo is een stad waar je cultuur en ontspanning makkelijk kunt afwisselen. Lokale mensen gaan vaak op een bankje mate (een soort thee) drinken. Ze komen samen op één van de stadspleinen of in het beroemde Rodó park. En zowel inwoners als toeristen zoeken regelmatig rust en verkoeling aan de Rambla. Deze kilometerslange promenade loopt langs de kustlijn van Montevideo en is de ultieme plek om te fietsen, te skaten, te wandelen of om naar de mooie zonsondergang te kijken.

Ontdek met Touruguay
Wil je Montevideo en omstreken graag als een ‘local’ ontdekken, boek dan een tour bij Touruguay. Je gaat dan met een Nederlandse gids fietsend, lopend of met de auto langs de ‘pareltjes’ van de stad. Met de fietstour beleef je echt de unieke sfeer van de Rambla. Daarnaast fiets je kris kras door het historische centrum, is er een koffiepauze in een authentiek Uruguayaans café en wacht er een proefverrassing op je in het beroemde Rodó park. Met de autotour mis je echt niets van Montevideo. Je gaat dan met een privé mini-van – met een gevulde coolbox – naar onder andere Plaza Independencia, het prachtige ‘belle-epoque’ gebouw Palacio Legislativo, het beroemde voetbalstadium Centenario en de luxe buitenwijken Pocitos en Carrasco. Ook de wandeltour is een aanrader. Je wandelt dan langs de Mercado del Puerto en de mooiste stadspleinen en gebouwen van Ciudad Vieja (de oude binnenstad), terwijl de gids verhalen en anekdotes vertelt die je niet uit een reisgids haalt.

The post De hoogtepunten van Uruguay appeared first on touruguay.

In Uruguay krijgen binnenkort alle gepensioneerden die minder dan 25.000 pesos (709 euro) per maand verdienen een gratis tablet van de overheid

De eerste tablet wordt op 19 juni op het Onafhankelijkheidsplein (Plaza Independencia) uitgedeeld.

Opa en Oma dag
De overheid heeft gekozen voor die dag, omdat het dan el dia del Abuelo (Opa en Oma dag) is in Uruguay. Naast vaders en moeders, hebben hier ook kinderen en opa’s en oma’s hun eigen dag. Hét moment voor een mooi cadeau

Allemaal een cursus en internet
Natuurlijk weten niet alle ouderen hoe ze de gloednieuwe tablet moeten bedienen. Daarom mogen alle uitverkorenen deelnemen aan een gratis cursus. Daarbij krijgen diegenen die nog geen internet hebben, een gratis internetverbinding met 1 GB per maand. Dit jaar zullen er 30.000 tablets worden uitgedeeld. In de komende vijf jaar komen hier nog 370.000 tablets bij. Best een groot aantal, voor een bevolking met nog geen 3,4 miljoen inwoners.

Digitale gelijkheid
Het initiatief maakt deel uit van het Ibirapitá-programma. Dit programma streeft naar inclusie en gelijkheid van ouderen. Sixto Amaro, voorzitter van de Nationale Vereniging van Gepensioneerden (Onajpu), liet weten dat dankzij dit initiatief alle ouderen gebruik kunnen maken van hun recht om digitaal te participeren. Het verstrekken van de gratis tablets is een van de campagnebeloftes van president Tabaré Vázquez.

Handige apps en spelletjes
Wat zijn het voor tablets? De Haier en Blu tablets hebben een scherm van ongeveer 20 centimeter, een USB-poort en camera’s aan de voor- en achterkant. Ook staan er een aantal apps op voor bijvoorbeeld het maken van doktersafspraken en het bestellen van medicijnen. Verder zorgen de tablets voor vermaak: ouderen kunnen er spelletjes op spelen. De tablets mogen niet worden weggegeven of verkocht. Met een soort tracing sofware kan de overheid het internetgebruik controleren.

Ook gratis tablets voor scholieren
Het is niet de eerste keer dat de overheid gratis tablets uitdeelt. In een eerdere presidentstermijn (2005-2010) van president Vázquez deelde Uruguay als eerste land ter wereld gratis tablets en laptops uit aan leerlingen en leraren van openbare scholen. Mooi om te zien dat de kinderen van mijn huishoudelijke hulp, die amper een dak boven hun hoofd hebben, wel gratis naar school kunnen met een laptop onder de arm.

The post Mooi initiatief: gratis tablets voor gepensioneerden in Uruguay appeared first on touruguay.

Staat Uruguay nog niet op je bucketlist? Dan is het tijd om daar verandering in te brengen. Van prachtige zandstranden tot goddelijk vlees: Uruguay it is.  

Ingeklemd tussen de Latijnse reuzen Argentinië en Brazilië, wordt het kleine Uruguay vaak overgeslagen. Eeuwig zonde, want deze underdog is dé hit van Zuid-Amerkika. En wel om de vijf volgende redenen:

1. Fijnste zandstranden
Vanuit Montevideo rijd je in een mum van tijd naar één van de talloze zandstranden. Aan de 600km lange kustlijn is voor ieder wat wils. Piriapolis (65 km van Montevideo) is bijvoorbeeld een fijne badplaats, met leuke restaurantjes en cafeetjes. Ga je voor hip en fancy? Rij dan nog iets verder door, naar Punta del Este. Hier bivakkeert de Argentijnse en Braziliaanse jetset in december en januari. Als je opzoek bent naar rust en een elektronische detox, bezoek dan de ongerepte stranden van La Padrera, La Paloma en Punta del Diablo. Echt, hier kan geen meditatieweek tegenop.

Piriapoles. Foto: Uruguay Natural

El Pinar

2. Rambla
De Rambla loopt langs de kustlijn van Montevideo en is de ultieme plek om te skaten, te fietsen, te wandelen of om naar de mooie zonsondergang te kijken. Heb je geen zin om de hele dag met klotsende oksels door de stad te banjeren, dan kun je heel gemakkelijk naar deze brede boulevard afwijken om lekker te chillen en een verfrissende duik te nemen. Uruguayanen komen hier ’s middags vaak samen om mate (soort Uruguayaanse thee) te drinken of om te sporten.

Rambla. Foto: Hasta La Proxima

3. Goddelijk vlees
Alleen al voor het heerlijke vlees zou je een keer naar Uruguay moeten afreizen. Op zondagmiddag zitten Uruguayaanse families en masse met elkaar aan de barbecue (asado). En dan heb ik het niet over die lullige worstjes en satéprikkers die wij kennen. Kilo’s vlees gaan er op de ingebouwde barbecues doorheen. Geweldig als je een local weet te strikken die jou voor zo’n eetfestijn uitnodigt. Als dat niet lukt, breng dan een bezoekje aan de Mercado del Puerto in het oude centrum. Dit is een soort binnenmarkt bij de haven, vol met heerlijke eettentjes en barbecue stands.

Mercado del Puerto

4. Boerenleven
Het binnenland van Uruguay bestaat grotendeels uit uitgestrekte boerderijen. Guacho’s (boeren), die met cowboyhoeden te paard langs de weg galopperen horen bij het straatbeeld. Het is een unieke ervaring om wat van dit boerenleven te kunnen proeven. Een hele fijne ‘Estancia’ (boerderij/hotel) om te verblijven is ‘Los Platanos’ in Treinta y tres, 235 km van Montevideo. Hier wordt je door een Uruguayaans gezin in de watten gelegd en kun je paardrijden, wandelen en de boer meehelpen (als je daar zin in hebt).

Gauchos op het platteland

5. Progressief paradijs
Tenslotte staat Uruguay te boek als één van de veiligste en minst corrupte landen van Zuid-Amerika, waar persvrijheid hoog in het vaandel staat. Een toegankelijk land voor reizigers dus. Uruguay is in 2013 door The Economist uitgeroepen tot ‘land van het jaar’, op basis van de van progressieve wetgeving. Het homohuwelijk en abortussen zijn in Uruguay legaal, net als de productie, consumptie én verkoop van marihuana.

Kortom, Uruguay is de perfecte mix van zon, strand, ongerepte natuur, heerlijk vlees en relaxt reizen.

The post 5x redenen waarom Uruguay het fijnste land van Zuid-Amerika is appeared first on touruguay.

Vannacht zat ik rechtop in mijn bed. De onweersknallen waren zo hard dat ik bang was dat ramen in zouden slaan. Ricardo waagde zich nog aan een nachtelijk avontuur. Hij herinnerde zich dat de auto niet overdekt stond. De hagel zou de auto binnen korte tijd brandmerken

Dus restte hem niets anders dan de auto in het hulst van de nacht te verplaatsen. Dit waren namelijk niet van die schattige kleine mini hageltjes die plagerig in je gezicht kietelen. Dit was ‘Santa Rosa’ hagel. Stenen waar je bij wijze van spreken een hersenschudding van oploopt.

Storm
Twee jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met ‘Santa Rosa’. Eind augustus 2014 werd ik eerst verrast door zomerse dagen in de winter. Ik wist niet wat ik meemaakte: temperaturen tegen de 25 graden terwijl de lente nog niet eens was aangebroken. “Dit betekent dat de storm ‘Santa Rosa’ op komst is”, waarschuwden verschillende Uruguayanen me. Een jaarlijks terugkerende storm die eind augustus plaatsvindt, na een ‘veranito’ (klein zomertje). De ‘locals’ kregen gelijk. Drie dagen lang kwam de regen met bakken uit de hemel naar beneden en de onweersknallen waren angstaanjagend.

Bikini
Ook dit jaar werden we verrast door een ‘veranito’. Afgelopen donderdag en vrijdag was het ’s middags 26 en 27 graden. Wat een feest. Eind september breekt het voorjaar pas officieel aan, maar nu lag ik al met mijn bikini in de tuin. Hier en daar viel het woord ‘Santa Rosa’, maar ik had er weinig aandacht aan besteed. Tot gisternacht. En het noodweer hield vandaag aan in. Montevideo was getransformeerd tot een soort ghost town, want mensen gaan hier met noodweer meestal niet naar buiten (lees ook: help het regent in Uruguay). De temperatuur was gezakt tot een magere 9 graden.

Hollands tintje
Een leuk detail is dat de storm ‘Santa Rosa’ een Hollands tintje heeft. Volgens de legende is de naam   in 1615 ontstaan in Peru. De religieuze Rosa, die in Lima woonde, bad dat Hollandse piraten – die onderweg waren – nooit aan zouden komen. De piraten hadden een dorp vlakbij Lima verwoest. Na het gebed van Rosa ging het zo hard stormen dat de piraten niet verder konden.

Mythe of legende
De naam ‘Santa Rosa’ wordt in meerdere Latijns-Amerikaanse landen gebruikt. Buenos Aires wordt nu getergd door dezelfde storm en ook hier spreekt men over ‘Santa Rosa’. Mythe of legende, het is al de derde keer dat ik deze storm, na een ‘mini-zomer’ in eind augustus, meemaak. Volgens sommige meteorologen is er overigens geen garantie dat deze storm jaarlijks terugkeert.

The post Hallo storm ‘Santa Rosa’ appeared first on touruguay.

Net als moeders, vaders en opa’s en oma’s hebben ook kinderen in Latijns-Amerika hun eigen dag: Kinderdag (día del Niño). In Uruguay en Argentinië was dat afgelopen zondag. Voor veel kinderen is dit één van de leukste feestdagen van het jaar.

Vorig jaar besteedde nog ik weinig aandacht aan de befaamde dag. Ik vond het eigenlijk een vermoeiend commercieel verzinsel. Dit jaar kon ik er echter niet onderuit. En ik moet toegeven: voor  kinderen is het geweldig.

Kalender
Mijn dochter is zes jaar. Die laat zich niet snel meer een feestdag door haar wijze neusje boren. Het aftellen begon twee weken geleden al. Iedere avond telde ze de resterende dagen tot de grote dag, op een levensgrote kalender. Met haar kleine broer in haar kielzog. De verwachtingen waren hooggespannen: ze zouden ontbijten in bed, met koek en cake. Veel, heel veel cadeaus krijgen. En natuurlijk de hele dag doen wat ze willen.

Feest op school
De voorpret begon al op school. De laatste schooldag voor ‘hun dag’, hoefden de kinderen namelijk geen taakjes te doen. Ze mochten spelen en er waren feestelijke activiteiten. En alle kinderen namen wat lekkers mee voor een gezamenlijke picknick.
Ook organiseerden veel werkgevers een feestje voor de kinderen van werknemers. Zo mochten mijn kids afgelopen zaterdag lunchen in een vliegtuig waar een goochelaar zijn kunsten liet zien. Ook was een speciale ruimte op de luchthaven omgetoverd tot een ‘kinder-walhalla’: van een theatervoorstelling met clowns en acrobaten tot stands met suikerspinnen, hotdogs, schmink en ballonnen. Alle ingrediënten voor een onvergetelijke dag waren aanwezig.

Chocoladecake
Afgelopen zondag begon de grote dag pas echt. Mijn kinderen werden, zoals ik had voorspeld, extreem vroeg wakker. Gelukkig hadden mijn man en ik ons huiswerk gedaan: het huis was versierd met slingers en balonnen en de cadeautjes stonden klaar. Ook had ik een heerlijke chocoladecake gemaakt, waar ze ’s ochtends, in het grote bed, mee mochten ontbijten. Waarom ook niet. Daarna gingen we naar een kinderfeest met springkussens en muziek. Het eten? Hamburgers met patat natuurlijk.

Disney
Ik vind dat we goed hebben uitgepakt. Toch komen mijn kinderen er – vergeleken bij sommige (welgestelde) Latino’s – karig vanaf. De ene moeder maakt het nog bonter dan de andere. Ik ken zelfs iemand die haar zevenjarige dochter verraste met een vliegticket naar Disney World. Dat is voor een nuchtere Hollander als ik nogal over the top. Maar een extra fijne, feestelijke dag, waarop kinderen – meer dan ooit – kinderen kunnen zijn, vind ik toch een leuke traditie.

The post ‘Kinderdag’: dé feestdag voor kinderen in Latijns-Amerika appeared first on touruguay.

Je jointje halen bij de apotheek. Niet als medicijn, maar gewoon om een leuk moment te beleven. Het klinkt bijna futuristisch. Toch staat Uruguay op het punt om deze wereldprimeur op haar naam te schrijven, al zijn er nog stevige hobbels te nemen. De wereld kijkt vol belangstelling mee. Een goed voorbeeld doet tenslotte volgen.

Over de progressieve wietwet – die president José Mujica in mei 2014 ondertekende – is al veel geschreven. Uruguay legaliseerde niet alleen de consumptie van marihuana, maar ook de productie én verkoop. Het kreeg daarmee de meest liberale wietwetgeving ter wereld. De Verenigde Naties reageerden boos op het initiatief, omdat Uruguay met de legalisering de internationale verdragen heeft geschonden. Hierin staat dat marihuana alleen kan worden gebruikt voor medische of wetenschappelijke doeleinden. Ook vrezen sommige buurlanden een golf goedkope kwaliteitswiet uit Uruguay. Maar er zijn ook positieve geluiden te horen. Politici die Mujica prijzen om zijn lef en ervoor pleiten zijn voorbeeld te volgen.

Al met al blijkt de uitvoering van de wet nog een zware dobber. We zijn inmiddels twee jaar verder en er is vooralsnog geen staatswiet te koop. Een illegaal circuit legaliseren is niet eenvoudig. Toch lijkt de eerste ‘staatsjoint’ nu binnen handbereik.

Koopje

Zoals op iedere zondag hangt er een ontspannen, bijna lome, sfeer op de Rambla. De langs de zee lopende beroemde, brede boulevard, die Montevideo kenmerkt, is een trekpleister voor jong en oud, arm en rijk. De palmbomen hangen er een beetje treurig bij. Zelfs Uruguay ontkomt niet aan de herfst. Toch is de zon sterk genoeg voor buitenactiviteiten. Skaters wisselen ritmisch van been. Hardlopers draven statisch voorbij, teruggetrokken in hun eigen wereld. Groepjes mensen drinken ‘mate’, een typisch Uruguayaanse thee. Anderen roken een jointje. Zittend op een bankje, of op een kleedje in het zand.

De joint hoort bij het straatbeeld van Uruguay. Sinds 1974 is drugsgebruik er niet strafbaar. Binnenkort kunnen wietrokers nog makkelijker aan hun marihuana komen. De drug zal namelijk beschikbaar zijn bij de apotheek. Maar hoe het nou precies staat met het invoeren van de nieuwe wet, krijg ik niet scherp. Wellicht een voorbeeld van ‘veel geschreeuw en weinig wol’? Tijd voor een gesprek met de persvoorlichter van de Junta Nacional de las Drogas (Nationale drugsraad), Eduardo Cannizzo.

Volgens Cannizzo zit de implementatie van de wet in de afrondende fase. Over een datum durft hij geen uitspraak te doen. “Je weet nooit of er bijvoorbeeld iets met de planten gebeurt, waardoor het productieproces vertraagt. Maar de wiet zou binnen een paar maanden bij de apotheek beschikbaar moeten zijn. Uruguayanen die wiet willen kopen, moeten zich gaan registreren. Via een nationale database kan vervolgens de consumptie worden nagetrokken. Hoe deze nationale database precies opgezet gaat worden, is nog niet naar buiten gebracht. Binnenkort komt er een persconferentie, waarbij meer details worden vrijgegeven”, adus Cannizzo. Wel is vastgesteld dat iemand maximaal 40 gram cannabis per maand bij de apotheek mag kopen, tegen een zeer lage prijs. Een gram wiet, pakweg 3 joints, gaat voor ongeveer VS dollar 1,20 over de toonbank. De straatwaarde van een gram van de beste wiet is op dit moment VS dollar 7,90. Dit koopje moet de illegale concurrentie buiten spel gaan zetten. Met als doel de aan drugs gerelateerde misdaad te verminderen.

President Tabaré Vázquez heeft twee bedrijven geselecteerd die de productie van cannabis op zich gaan nemen. De overheid controleert de prijs, kwaliteit en hoeveelheid. In totaal hadden 22 bedrijven zich kandidaat gesteld. Een opvallende ‘winnaar’ is het bedrijf Simbiosys. Een universitair docent richtte dit bedrijf op. Het idee ontstond tijdens een borrel met vrienden.

Rode streep

Voor de mensen die hun wiet niet bij de apotheek willen halen, zijn er twee alternatieven. Ten eerste is er de mogelijkheid om zelf wiet te planten; burgers mogen maximaal 6 wietplanten in bezit hebben. Ten tweede kan men lid worden van een (geregistreerde) Cannabisclub; deze clubs mogen maximaal 99 planten kweken.

Spotgoedkope wiet bij de apotheek kopen, klinkt aantrekkelijk. Toch blijkt bij een kleine rondvraag dat een aantal wietrokers zich niet gaat registreren. “Mijn naam officieel laten koppelen aan drugsgebruik voelt als een rode streep door mijn naam zetten”, zegt Josephina (34, artiest). Ze zal haar wiet, net als nu, bij een ‘kennis’ blijven kopen. Ook Antonella (33, schoonmaakster) ziet niets in de registratie:  “Iedereen uit de wijk (een sloppenwijk net buiten Montevideo) zal gewoon zijn wiet bij de dealer uit de buurt blijven halen. Niemand begint aan een ingewikkelde registratieprocedure.” Helena (20, student) kijkt daarentegen uit naar de goedkope wiet in de schappen van de apotheek: “Het is veilig, goedkoop en heeft een goede kwaliteit. Wat wil je nog meer?”

Argusogen

Veel farmaceuten zijn tegen het Masterplan van de overheid. De Farmaceuten Vereniging (AQFU) heeft de overheid enkele maanden geleden gevraagd de wietwet te herzien en de apotheken uit het verkoopkanaal te halen. Felix (50, farmaceut) werkt in de apotheek op de luchthaven van Montevideo. Als er even geen klant aan de balie staat, vraag ik hem hoe hij tegen de toekomstige cannabisverkoop aankijkt. Hij schuift een pakje paracetamol opzij, trommelt met zijn vingers op de balie en kijkt strak voor zich uit:  “Hoe de verkoop van marihuana uitgevoerd gaat worden, weet  niemand. Wel is het zo goed als zeker dat onze keten niet meewerkt. Wij willen niet bijdragen aan de aftakeling van de volksgezondheid, dus verkopen we geen drugs.”

Persvoorlichter Cannizzo beaamt dat niet alle apotheken mee doen. Het is ook niet verplicht. “Maar er zijn wel degelijk apotheken die wél mee willen doen. Momenteel kunnen apotheken zich via een formulier aanmelden”. Als het aan de AQFU ligt, komt er echter geen apotheek aan te pas: “De apotheek hoort middelen te verstrekken die de burger ten goede komen. Wiet verkopen draagt niet bij aan de volksgezondheid en gaat bovendien in tegen het strenge anti-tabaksbeleid van president Tabaré Vázquez”. De opvolger van Mujica maakt zich als oncoloog al jaren sterk voor een streng alcohol- en tabaksbeleid. Zo liet hij de pakjes sigaretten voor 80 procent met gezondheidswaarschuwingen beplakken. Vázquez staat bekend als conservatief, die zich opstelt als een vader van het volk. Hij implementeert de nieuwe wet dan ook met argusogen. Lang werd eraan getwijfeld of de in maart 2015 aangetreden president de controversiële wietwet daadwerkelijk zou invoeren. Het gerucht gaat nog steeds dat hij dat zo lang mogelijk probeert te rekken. Bovendien hebben zowel de politiek als de Farmaceuten Vereniging hun zorgen uitgesproken over de veiligheid van de farmaceuten. Met een drugsvoorraad zijn de apotheken een aantrekkelijk doelwit voor overvallers. Er moeten dus ook de nodige veiligheidsmaatregelen genomen worden.

Wie volgt?

Ook onder de bevolking is er beperkte draagvlak voor de progressieve wietwet. Volgens een enquête  van begin 2014 steunt slechts 26 procent van de Uruguayanen de nieuwe wet. Maar liefst 64 procent is tegen en 10 procent heeft geen mening. De berichtgeving van de JND (Junta Nacional de las Drogas) is echter positief. Vandaag de dag zijn er in Uruguay bijna vierduizend geregistreerde ‘zelfproducenten’, twee geregistreerde Cannabisclubs , terwijl vijftien clubs de registratieprocedure in werking hebben gezet. Volgens de JND zijn er tot nu toe geen negatieve effecten van de legalisering gesignaleerd. Een gegeven waar andere landen in de regio wellicht door geïnspireerd worden.

Drugscriminaliteit is een groot probleem voor veel Zuid-Amerikaanse landen. Voorzichtig durven sommige Zuid-Amerikaanse leiders de liberale weg in te slaan. Zo is Chili het eerste land in de regio dat de productie van marihuana voor therapeutische doeleinden toestaat. Colombia debatteert over een vergelijkbaar project. In Argentinië is een debat gaande over het decriminaliseren van thuiskweek van marihuana. Ook Mexico is getriggerd: Bezit van marihuana tot 5 gram voor persoonlijk gebruik is al gedecriminaliseerd. Nu pleit een aantal politici ook voor liberalisering van de productie van marihuana.

De invoering van de befaamde ‘wietwet’ gaat in Uruguay misschien niet zo snel als men had verwacht. Desondanks speelt Uruguay nog steeds een voortrekkersrol. Als de berichten kloppen, kun je binnen enkele maanden wiet kopen bij de apotheek. Een opmerkelijk initiatief waarover veel landen speculeren, maar dat verder nog niemand durft in te voeren. Hier kan verandering in komen als de door Uruguay ingeslagen weg succesvol blijkt te zijn.

The post Eerste staatsjoint in Uruguay binnen handbereik? appeared first on touruguay.

Tan it, wax it and buff it at the gym is het advies van Lonely Planet voor de ‘Punta’ reizigers. Wie dacht dat Uruguay niet hip en fancy kon zijn, heeft het mis.

‘Wij’ hebben namelijk Punta del Este. De duurste en glamoureuste strandplaats van Uruguay, het St. Tropez van Zuid-Amerika en hét vakantieoord voor beroemdheden.

Booming
Ik weet het, het is even schakelen. De Nederlandse hoofden staan naar pepernoten, warme chocolademelk, kerstbomen en kachels. Witte behaarde benen onder dikke maillots. Uruguay maakt zich daarentegen op voor het zonnige hoogseizoen. Punta del Este is vanaf half december booming. Een trekpleister voor vooral rijke Argentijnen en Brazilians with billions.

José Ignacio
Veel beroemdheden wijken uit naar het vissersdorpje José Ignacio, net buiten Punta del Este. Niet de minste namen, zoals Naomi Campbell, Shakira en Ron Woods zijn er gespot. Vorig jaar kreeg ik in het beroemde restaurant La Huella, dat in José Ignacio ligt, te horen dat ik net Leonardo di Caprio was misgelopen. Jammer.

Bruisend
Punta del Este ligt op 145 kilometer van de hoofdstad Montevideo en heeft alle ingrediënten van een luxe badplaats: een prachtige jachthaven, een skyline van hoge hotels en gebouwen, palmbomen, mooie restaurants en een bruisend nachtleven. Het stadje van ongeveer tienduizend inwoners ligt op een schiereiland en scheidt de Atlantische Oceaan van de rivier ‘la Plata’. Jaarlijks bezoeken ongeveer honderdduizend toeristen de populaire badplaats. De ‘beter bedeelden’ komen met privévliegtuigen aangevlogen.

Surfspot
In de weekenden bevind ik me vaak met mijn gezin in Punta del Este. Niet vanwege het hippe gebeuren – zet mij maar op een leeg wit zandstrand verderop – maar het is ook nog eens een fantastische surfspot. Als manlief op een surfplank in het water dobbert en de kindjes braaf in het zand scheppen, geef ik mijn ogen de kost. Een paar weken geleden waren de stranden nog praktisch leeg. Nu beginnen de Mooie Lichamen langzaam binnen te druppelen.

String
Hoewel Uruguay voor Nederlandse begrippen best preuts en conservatief is, merk je daar op het strand van ‘Punta’ niets van. Topless zonnen zit er niet in, maar voor de vrouwen geldt de string als norm. Hoe meer bil, hoe beter. Veel Latina’s zijn dan ook gezegend met een sublieme derrière. Maar ook als dat niet zo is, wordt het kleine stukje stof met zoveel trots gedragen dat het ze nog niet misstaat. Daar staan dan weer mooie mannen met sixpacks tegenover die met een quasi nonchalant robotloopje langs komen gemarcheerd.

Zien en gezien worden
Flaneren, zien en gezien worden, het zijn de belangrijkste activiteiten op de stranden van Punta del Este. Althans, van half december tot eind januari. Buiten het hoogseizoen kan je er rustig van een relaxte stranddag genieten. Met of zonder grote merkzonnebril.

The post Punta del Este: lipjes getuit en borstjes vooruit appeared first on touruguay.